🌿 Update: zwanger 🌿

Welkom (terug) op mijn blog! Het is een tijdje geleden sinds mijn laatste post. Een half jaar om precies te zijn. Niet helemaal zonder reden, ik was druk met andere dingen, namelijk met de baby die in mijn buik groeit. 💚 Inmiddels ben ik zes maanden zwanger, en krijg ik opnieuw zin, energie en inspiratie om het bloggen weer op te pakken. Tijd voor een update dus!

Mijn laatste blog was een plantenblog, die gaan er ook weer aan komen. Ik probeer iedere maand een blog aan een specifieke plant(soort) te wijden. Zo kun je al blogs lezen over bijvoorbeeld Monstera’s, pilea’s, Alocasia’s en succulenten. De volgende zal gaan over Calathea’s, een andere persoonlijke favoriet. 🌿

Maar nu eerst een post over een grote verandering in mijn (en ons) leven; mijn zwangerschap. We zijn uiteraard super blij en kijken erg uit naar de komst van ons eerste kindje. Ook besef ik hoeveel geluk wij hebben, omdat zwanger worden niet vanzelfsprekend is en lang niet altijd makkelijk gaat. Die eerste weken en maanden na een positieve test blijven super spannend. Ook omdat bijna niemand het nog weet en je het blije nieuws nog niet van de daken durft te schreeuwen. Dat moment dat je voor het eerst een kloppend hartje bij een echo op het scherm ziet is zo speciaal. In het begin leef je van echo naar echo, en tussendoor het hartje horen kloppen op controle bij de verloskundige stelt gerust. Na de 20 weken echo, toen we hoorden dat alles goed was met ons meisje (want ook dát kwamen we op die dag te weten) durfde ik écht blij te zijn. Zo’n eerste zwangerschap is natuurlijk erg spannend, je weet niet wat je kunt verwachten en hoe het voelt. De eerste schopjes en bewegingen die ik voelde rond de 18 weken waren ook magisch, en dat maakt het ook écht. Je ziet en voelt nog niks aan je buik, maar er zit en lééft daarbinnen een kleine baby. Ons kleine meisje. 😍

Wanneer ik dit schrijf ben ik bijna 27 weken zwanger. 3 Juni ben ik uitgerekend, dus ze komt mooi voor de zomer. Ik voel me goed en geniet enorm van het zwanger zijn. In het begin was ik wel erg vermoeid en ik had veel last van misselijkheid gedurende de hele dag (en nacht). Maar gelukkig zónder overgeven, dus ik prijs mezelf gelukkig dat ik er tot nu toe nog zonder al te veel kwaaltjes vanaf kom. Rond de zeventiende week kreeg ik weer meer eetlust en was de ergste misselijkheid voorbij. Mijn buikje werd vanaf achttien weken heel langzaam zichtbaar. Ik vond het aan de ene kant fijn dat mijn buik me nog niet in de weg zat, omdat ik nog werkte en mijn gewone kleding aan kon. Maar aan de andere kant vond ik het ook jammer dat je het niet zag, als je het niet wist. Dat kreeg ik ook vaak te horen als ik vertelde dat ik zwanger ben. ‘Oh, maar je ziet nog niks!’ Ik wist niet goed hoe ik moest reageren, het is niet dat ik mijn buik sneller kon laten groeien. 🙈 Ik ben 1 meter 91 lang, maar dat zegt natuurlijk niks over hoe je buik zal groeien. Dat is bij iedere vrouw en iedere zwangerschap anders. Misschien dat andere vrouwen zich hier in zullen herkennen, dat je niet weet hoe je op “commentaar” op je buik moet reageren. Zolang de baby goed groeit en de verloskundige zegt dat alles in verhouding is, is er niks aan de hand. Ik vind het wel heel leuk dat mijn buik nu echt zichtbaar wordt en ik stiekem al een beetje kan showen. 🤰🏻 Onder mijn (winter)jas zie je er niks van, dus ik ben blij dat we richting de lente gaan en weer met zonder jas naar buiten kunnen. 😉 Want ja, nog even en die jas past niet meer dicht, haha!

Qua werksituatie heeft er ook een verandering plaatsgevonden. Ik heb namelijk besloten om tijdelijk te stoppen met werken om er straks in ieder geval het eerste jaar voor onze dochter te kunnen zijn. Mijn contract liep af, en ik vond het niet eerlijk om te verlengen, terwijl ik al wist dat ik na mijn verlof thuis wil zijn. Vandaar dat ik nu al vervroegd (onbetaald) verlof heb. Dit geeft mij rust en ik ben erg blij met deze beslissing. Zeker door mijn burn-out nog zo recent in mijn achterhoofd, weet ik dat het beter is voor mij, en daarmee voor ons meisje en ons gezin. Werken komt later wel weer. Ik heb ook nooit zo’n ambitie gehad op werkgebied dat ik wist, dít wil ik worden. Dat ik moeder wilde worden heb ik altijd geweten. Dit is een droom die uitkomt. 💚

De babykamer heb je nog niet voorbij zien komen op mijn instagram, want daar wordt momenteel nog hard aan gewerkt. Vorig jaar maart zijn wij begonnen met slopen op de bovenverdieping, en inmiddels is er al een heleboel gebeurd! Over onze verbouwplannen schreef ik trouwens al eerder een blog. Er zijn twee slaapkamers, een badkamer en een overloop/vide in de maak. Alle isolatie en platen zitten er in, we zijn bijna aan de afwerking toe. Gelukkig maar, want mijn nesteldrang begint de kop op te steken haha! Ik kan de babyspullen nog niet kwijt op de toekomstige babykamer, dus ik houd me nog even in. Althans dat probeer ik, babykleertjes shoppen is ook té leuk. 🙊 Ik heb al helemaal in mijn hoofd hoe het kamertje gaat worden, en de potten verf staan al klaar. Tipje van de sluier: de kleuren zijn groen. 💚 Jeroen werkt super hard, samen met onze vaders, om alles op tijd klaar te krijgen. En we hebben ook nog wel een week of 13 de tijd.. Maar het liefst had deze aanstaande moeder alles gisteren natuurlijk al klaar willen hebben! 🙈 Het komt goed, ik blijf rustig haha (meer kan ik nu ook niet doen).

Oh, en ik zou het bijna vergeten! Jeroen en ik gaan ook nog trouwen dit jaar, om het plaatje helemaal compleet te maken. 👰🏻🤵🏻 25 April is de dag. 💍 We houden het klein met familie, maar ik ben nog wel op zoek naar een mooie jurk. Die week ben ik 34 weken zwanger, dus gelijk een mooie gelegenheid voor een zwangerschapsshoot. 🤗

Nou, dat was weer een heel verhaal! Bedankt voor het lezen, je tijd en aandacht. Als je vragen hebt, stel ze gerust (kan ook via insta/privébericht). En de volgende keer zal het weer over planten gaan. 🍀

Tot de volgende!

Liefs, Jitske🌿